Open Stad (Bezige Bij) van Teju Cole heeft iets. Het is een boek met een sfeer. En net als je het niet meer verwacht, is er plots een plot of plotwending. We volgen Julius, een succesvolle Nigeriaans-Duitse immigrant gestrand in New York, een psychiater en … intellectueel.
Teju Cole is een Nigeriaans-Amerikaans schrijver en kunsthistoricus aan Colombia Universiteit New York. Open Stad is zijn eerste novelle.
In Open Stad dwaalt Julius door New-York, en ook enkele hoofdstukken lang door onze hoofdstad Brussel waar hij op zoek is naar een familie of pretendeert er op zoek naar te zijn om New York of een gebroken relatie te ontvluchten. Een flaneur dus. Hij ontmoet vrienden, familie, oude bekenden uit Lagos Nigeria, nieuwe onbekenden in bars, … Het is niet altijd duidelijk wanneer de muzikale, culturele, artistieke, historische kennis die hij etaleert oprecht is of gewoon een pose, om wat te stoefen. In een CD-zaak mijmert hij terloops over historische uitvoeringen van Das Lied von der Erde van Mahler. Een beetje een dandy?
Teju Cole speelt ermee, zodat je nooit volledig hoogte krijgt van het personage. Julius geeft de aanzet tot heel wat bedenkingen en meningen over liefde, vriendschap, maar ook politiek, immigratie, identiteit en diversiteit, over de stad en het leven in de stad, over Manhattan en over Brussel. Maar vaak breekt hij ze af zodra ze interessant worden. Het is al evenmin duidelijk of de titel Open City slaat op de stad die immigranten absorbeert, op de anonieme stad, op de openheid/tolerantie van de stad …
Maar al dat zwerven baat niet. Op het einde haalt zijn echte leven hem in en confronteert
hem met een ‘detail’ uit zijn jeugd in Lagos, die hij handig verdrongen of oprecht vergeten was. Een boek met een sfeer en een twist.
Johan Basiliades
