Homeros, Socrates, Demosthenes, Plato, Aristoteles: het zijn namen uit de Griekse Oudheid die ook degenen die geen Latijn-Griekse humaniora volgden in het secundair onderwijs enigszins bekend in de oren zullen klinken. Alkibiades daarentegen zal wellicht enkel voor universitaire classici een belletje doen rinkelen. Daar heeft Ilja Leonard Pfeijffer nu dus verandering in gebracht met zijn gelijknamige historische roman.
Wat een indrukwekkend en tegelijk aangenaam boek! De auteur slaagt erin om binnen een historisch correcte context en tijdlijn het hoofdpersonage als het ware tot leven te wekken. Alkibiades leefde ongeveer 500 jaar voor ons jaar nul en beleefde bijzonder woelige jaren voor de Atheense democratie.
Wat het boek m.i. zeer bijzonder maakt zijn de volgende elementen. Ten eerste schrijft Pfeijffer soepel, gezwind, mooi, beklijvend en is alleen al de stijl van dit werk voldoende reden om het boek te lezen.
Daarnaast werkt de schrijver Alkibiades – maar ook de vele andere personages – zeer diepgaand uit, wat de intermenselijke relaties heel intens maakt, naast de erg spannende verhaallijn op zich.
Maar vooral slaagt de gevierde pennenridder er subliem in om de parallellen tussen de democratie toen en nu, waarbij het populisme als een roofdier immer op de loer lag en ligt, heel omstandig te ontwikkelen. Een feest! Erg lezenswaardig voor al wie politiek en maatschappelijk betrokken is. Ook de overeenkomsten in de geostrategische spanningsvelden tussen Athene, Sparta en Perzië eertijds en het Westen, Rusland en China vandaag zijn moeilijk niet te ontwaren.
Een literaire krachttoer.
Sven Gatz
