Aan alle voetballiefhebbers, graag heel even uw aandacht.
Ik ontving gisteren een brief van Amnesty International, van Wies De Graeve. Binnen drie maanden begint het WK in Quatar. De schandalen bij het bouwen van de stadia en alle bijhorende infrastructuur kan toch niemand ontgaan zijn. De grote verontwaardiging van de internationale gemeenschap heeft niet volstaan, want ook vandaag nog wachten vele arbeiders op hun achterstallig loon. Sommigen werden niet betaald. Laat staan dat de compensaties aan de slachtoffers van de uitbuiting werden uitbetaald. “Dit kunnen we toch niet laten gebeuren, meneer Basiliades!”, schrijft meneer Wies De Graeve mij. “Met uw steun kunnen we de druk op FIFA en Qatar opvoeren om lonen te betalen en mensenrechten te respecteren”.
Arbeidsmigranten betaalden al een hoge prijs. Amnesty vraagt FIFA om een bedrag van minstens 440 miljoen dollar, evenveel als het prijzengeld, te voorzien om de arbeidsmigranten te vergoeden. Zoals velen onder jullie ben ik een groot voetballiefhebber. Een zeer groot voetballiefhebber. Een mooie dribbel, en geslaagde pas, een geplaatst schot vrolijken me op. Het resultaat van mijn club en bij uitbreiding de Rode Duivels maken mijn week. Ik ben bang dat eens de voetbalgekte losbarst, ik daar gewoon in mee zal gaan. Dat heet zelfkennis, zeker?
Het is belangrijk om nog voor de voetbalgekte losbarst te reageren. Daarom maak ik graag gebruik, misbruik (?), van de ruimte in de Kortweg, die ik maand na maand mag inpalmen voor boekbesprekingen en andere culturele onderwerpen, om de oproep van meneer Wies De Graeve en Amnesty International de nodige aandacht te geven. Met het geld dat Amnesty hiervoor inzamelt kunnen ze onderzoek doen ter plaatse, druk zetten op FIFA en Qatar, menswaardige werkomstandigheden en loon naar werk afdwingen in Quatar. Ook terwijl wij staan te supporteren voor de Rode Duivels. Neem een kijkje op
www.amnesty-international.be/gift/qatar22
Johan Basiliades
