Met spijt in het hart vernamen we het overlijden op 15 maart van Louis Gustaaf (Staf) Schrevens, Eredirecteur van de Brusselse Willemsfondsavondschool “Cours de néerlandais/Nederlands voor Anderstaligen”
Ik ontmoette hem voor het eerst in augustus 1982 toen ik bij hem op sollicitatiegesprek mocht. Van hem kreeg ik meteen mijn eerste job als docent Nederlands voor anderstaligen.
Gedurende tien jaar had ik het voorrecht te mogen werken voor een directeur die wij allemaal ontzettend gespecteerden. Een van de redenen hiervan was dat hij zich ondanks zijn soms “serieuze” looks, toch steeds begripvol toonde en met de menselijke aanpak uit de hoek kwam wanneer het nodig was. Anderzijds wist hij maar al te goed dat hij zijn “ploegske” (zoals hij zelf eens zei) mocht vertrouwen en genoten wij veel vrijheid in het uitoefenen van onze job.
In de loop van schooljaar 1991-1992 besloot hij om vanaf 1 september met pensioen te gaan en werd zijn betrekking bijgevolg vacant verklaard. Hij maakte mij warm om voor deze functie te solliciteren, wat ik ook deed. Het vervolg kennen we inmiddels. Staf bleef overigens deel uitmaken van de Raad van Bestuur van de school (de Schoolcommissie zoals dit toen heette), later was hij voorzitter van de in het leven geroepen vzw “Cours de Néerlandais/Nederlands voor Anderstaligen”. Staf bleef duidelijk begaan met het lot van de school en woonde uiteraard alle vergaderingen bij; ook nadat hij naar Blankenberge was verhuisd en zich telkens hiervoor per trein naar Brussel verplaatste.
Ik ben hem onbeschrijfelijk dankbaar voor alle hulp die hij mij gegeven heeft bij de aanvang van mijn job als directeur alsook voor de steun en de goede raad die ik op minder gemakkelijke momenten steeds van hem heb mogen genieten.
Staf en zijn lieve echtgenote Irène reisden dolgraag; vaak naar Italië. Na zijn pensionering ging het richting Spanje waar hij en Irène de winter doorbrachten. Staf, die op dat ogenblik al een aardig mondje Italiaans sprak, begon dan Spaans te leren. Ooit zei hij me dat hij hard blokte maar dat gezien zijn leeftijd het memoriseren van nieuwe woordenschat niet altijd even vlot ging. “Het gaat er moeilijk in” zei hij eens “maar ik blijf koppig en als het moet dan stamp ik het erin”… Het lukte hem nog ook!! Hij kon zich na relatief korte tijd zeer goed redden in die taal en ik moet zeggen dat wat hij zei steeds voor 100% correct was !! Je bent linguist of je bent het niet ….
Ik had Staf graag nog eens willen bezoeken maar het is me niet meer gelukt, jammer!
Ik zal hem missen!
Ik wil langs deze weg mijn diepste medeleven aan zijn familie betuigen en veel sterkte wensen, vooral aan Irène die ik onlangs aan de telefoon had en er écht van onder de voet is.
Santiago (Santi) Nobus,
Directeur Willemsfondsschool Cours de néerlandais
